Gipo Farassino – Piemontèis

‘Ndova son finì ij Piemontèis,
ij legendari bogianèn,
ch’a l’han nen trëmblà ‘dnans ij fransèis,
‘dnans a-i alman?
Coi òmo fier ‘n po’ testard col pass pesant da montagnar,
ch’a l’han fecondà sta nòstra tèra tribulà.

‘Ndova son finì coi Piemontèis
con la vos dura e ‘l cheur ‘d ëvlu, ch’a l’han lotà,
ch’a l’han sofert, ch’a l’han chërdu?
Coi travajeur sensa soriss
ch’a l’han piantà nòstre radiss,
sota le fiòche, sota ‘l tuf, sota ‘l ciel gris.

Lontan, lontan…
come ‘n lament as leva ‘na canson,
a l’è ‘l sospir profond ‘d la tradission,
ch’a smija ‘d bësbijè ant j’orije ‘d nòstra gènt.
Dësvijte bogianen aussa toa front,
arvendica toa tèra, tò Piemont.

‘Ndova van ij Piemontèis
con cola facia d’artajor
ch’a smija spetè la man dal preive e dal sotror,
e con al cul ‘nsavonà
da presentè come ‘n bochèt
al prim ‘beté ch’a mostra j’ale da galèt?

‘Ndova van ij Piemontèis
col còl ‘stòrt e ij sòld ‘n man
për marcandè ‘n po’ d’ilusion fin-a doman,
con le scalose fòra ‘d l’uss
per fè pì ‘n presa ‘npajè ij tond
se ‘n deficènt a crija ch’a-i j’è la fin dal mond?

Lontan, lontan…
come ‘n lament as leva ‘na canson,
a l’è ‘l sospir profond ‘d la tradission,
ch’a smija ‘d bësbijè ant j’orije ‘d nòstra gènt.
Dësvijte bogianen aussa toa front,
arvendica toa tèra, tò Piemont.

‘Ndova finiran ij Piemontèis
con l’italian an mess ai dènt
e con le fomne e ‘l sol di Napoli ‘nt la ment,
le braje pien-e ‘d confusion
grassios cadò ‘d coi pelegrin
mandà da Roma an nòstre vigne a fè ij padron?

‘Ndova finiran ij Piemontèis
con le man veuide e ij tubo pien,
imposission, nacià, gabèle, umiliassion,
sensa ‘n drapò sensa destin,
tra pizza mafia e mandolin,
sensa ideal sensa ‘n ëspron sensa ambission?

Lontan, lontan…
come ‘n lament as leva ‘na canson,
a l’è ‘l sospir profond ‘d la tradission,
ch’a smija ‘d bësbijè ant j’orije ‘d nòstra gènt.
Dësvijte bogianen aussa toa front,
arvendica toa tèra, tò Piemont.

Dësvijte bogianen aussa toa front,
arvendica toa tèra, tò Piemont.

Fonte